آنها قرآن می خوانند؛ ما هم قرآن می خوانیم!

یکی از شخصیتهایی که علاقه زیادی به او دارم؛ عارف بزرگوار آقا سید علی قاضی ست که کمترین خدمت ایشان پرورش شاگردانی چون علامه طباطبایی ست.

نکته ای که با مطالعه زندگی ایشان می توان دریافت آن است که ایشان بشدت از شهرت و کسب نام و اعتبار برای خودش ابا داشت و چه بسا اتهامات زشتی هم به ایشان می زدند؛ اما بعد از مرگ ایشان روز به روز به عظمت نامش افزوده شد و بزرگی شخصیتش آشکار گردید! (فان العزة لله جمیعا- نساء 139- که عزت همه بدست خداست!)خداوند او را غریق رحمتش گرداند!

--------------------

یکی از شاگردان بزرگ ایشان آشیخ محمد تقی آملی ست که گفته:

روزی در جلسه درس از آقای قاضی پرسیدم که: من شنیدم که عده ای موقع تلاوت قرآن کریم جلو رویشان آفاق باز می شود و غیب و اسرار برای آنها تجلی می کند... درحالیکه وقتی ما قرآن می خوانیم چنین اثری نمی بینیم؟!

آقای قاضی مدت کوتاهی به چهره من نگاه کرد و گفت: بله! آنها قرآن کریم را با شرایط  ویژه تلاوت می کنند :

رو به قبله می ایستند ... سرشان پوشیده نیست. کلام الله را با هر دو دستشان بلند می کنند و با تمام وجود به آنچه تلاوت می کنند توجه دارند و می فهمند جلو چه کسی ایستاده اند!

اما تو قرآن را قرائت می کنی در حالی که تا چانه ات زیر کرسی رفته!!(فصل زمستان بوده) و قرآن را روی زمین می گذاری  و در آن می نگری!!...

آقای آملی بعد ها گفته: بله ! راست می گفت! من همینطوری قرآن می خواندم و مثل اینکه آقای قاضی با من بوده باشد و از نزدیک دیده باشد نحوه قرآن خواندم را تعریف کرد! از آن به بعد مرید ایشان شدم!

--------------

و رتل القرآن ترتیلا- المزمل 4

و به تلاوت آیات قرآن با توجه مشغول باش!